متولد اسفند

روی بدنم هنوز،

جای قوس تنت مانده

آنگاه که آرام می گرفتی میان دستانم....

بی تو زمان چرا...

ولی عمر نمی گذرد؛

زل زده ایم به هم...

من و قرن

تا از دور پیدایت شود

دختر شهر آفتاب....

پ.ن : 

لبریز شدم پیدایم شد...هر روز لبریزم...این به کنار

نوشتم آمدم انتشار را بزنم چشمم افتاد به خط دوم، دیدم جای "ت" ، "ن" نوشتم...هنوز یک جور ناجوری ام...یادم باشد قبل از انتشار یک بار بخوانم خودم را

تولدم را دوست دارم ازین به بعد ؛تو خیلی دوستش داری....